Er zijn veel problemen die om een oplossing schreeuwen. Grote problemen zoals armoede, criminaliteit, corruptie, onderwijs en gezondheidszorg. Jaarlijks worden er tienduizenden vergaderingen, seminars, bijeenkomsten en conferenties gehouden over deze onderwerpen.
Honderdenduizenden mensen praten met elkaar aan de hand van een vantevoren opgestelde lijst met aandachtspunten. Elke vergadering en bijeenkomst heeft natuurlijk een agenda, want anders zou niemand weten waarover er gepraat moet worden. Een vergadering zonder agenda is ondenkbaar. De agenda zorgt voor struktuur in de discussie en voorkomt dat iedereen als een kip zonder kop zijn of haar eigen stokpaardjes berijdt. Aan een vergadering beginnen zonder agenda lijkt een recept voor inefficiëntie en chaos.
Toch is er een vergadertechniek die zonder agenda begint: Open Space. Jarenlange ervaring over heel de wereld bewijst dat het heel goed mogelijk is om een bijeenkomst te beginnen zonder agenda. Zelfs met groepen van meer dan duizend mensen. Van te voren wordt alleen het doel van de vergadering vastgesteld. Daarna laat Open Space de deelnemers (m/v) van de conferentie zelf de agenda samenstellen, volgens een duidelijk geformuleerd proces. Er is dus een ‘open’ manier om de agenda te bepalen.
Harrison Owen, niet de uitvinder of eigenaar van Open Space, schreef een aantal boeken over de methode. Hij schrijft: “Veel mensen zien de resultaten als ongelofelijk, contra-intuïtief, ja zelfs magisch. Maar de resultaten blijven komen, in duizenden vergaderingen en in 135 landen. Maar de ‘magie’ ligt niet in de Open Space Technology, maar in de de onderliggende kracht – de kracht van zelf-organisatie.”
Rens van der Hammen, journalist bij Radio Hoyer en later bij het Antilliaans Dagblad, vroeg me op 1 maart 2010 om zijn column 'Byte Me' over te nemen. Deze verschijnt elke week in de zaterdagbijlage van het Antilliaans Dagblad (de AD Wikent). Op 20 maart werd het eerste stukje geplaatst.